Posted in Uncategorized, Varia on 13 lutego, 2024| Leave a Comment »
Przykłady współczesnych , dekoracyjnych miniatur portretowych.
To wyroby pozbawione wszelkiej wartości kolekcjonerskiej służące do taniego wystroju lub odsprzedaży mniej zorientowanym. Materiały zdjęciowe znalazłem na jednej z amerykańskich aukcji. Publikuje ponieważ dobrze obrazują temat.
.
.
.
.
Posted in miniatury Polska, Varia on 7 marca, 2023| 1 Comment »
Na rynku wydawniczym pojawiła się długo oczekiwana publikacja Muzeum Narodowego w Krakowie. Ogromne gratulacje i podziękowania dla pracy Pani Lucyny Lencznarowicz oraz Pani Danuty Godyń , dzięki którym możemy zapoznać się z zasobami miniatur portretowych jakie posiada Muzeum.
Pięknie wydany katalog.
Jestem już po lekturze i mogę szczerze polecić zakup , nie tylko pasjonatom portretów w miniaturze.
.
.
„Dwujęzyczny katalog przedstawia kolekcję miniatur polskich w Muzeum Narodowym w Krakowie oraz zarys dziejów tego zbioru. Publikacja zawiera esej wstępny – ilustrowany archiwalnymi fotografiami, część katalogową – z reprodukcjami 430 miniatur z towarzyszącymi notami i glossami, a także fotografie wybranych sygnatur. Cennym uzupełnieniem publikacji są biogramy prezentowanych twórców, obszerna bibliografia, wykaz wystaw oraz indeks osobowy. Albumowy format publikacji, atrakcyjna szata graficzna i wysokiej jakości fotografie zachęcają do zapoznania się z tymi niezwykle urokliwymi pracami”.
Posted in miniatury Polska, Varia on 26 października, 2022| 1 Comment »
Jeden z krajowych domów aukcyjnych wystawił na sprzedaż tabakierę z miniaturowym wizerunkiem kobiety . Z opisu wynika , iż ma być to portret Konstancji Tyszkiewiczowej z Poniatowskich . Mimo że praca nie jest sygnowana DA bez znaku zapytania przypisał ją Augustinowi Dubourgowi (1758-1800). Dalej cytując opis czytamy „w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie znajduje się podobnie ujęty miniaturowy portret Konstancji z Poniatowskich Tyszkiewiczowej, malowany przez Dubourga”.
Trzeba przyznać , że pracownicy DA nie poświęcili wiele czasu by popracować nad tą miniaturą . W Desie Unicum aukcja goni aukcję więc na rzetelność zaczyna go brakować.
A rzecz ma się tak.
Istnieje wspominany w cytacie portret sygnowany przez Dubourga z tym , że przedstawia zupełnie inną osobę, bowiem nie Konstancję a Marię Teresę Tyszkiewiczową z Poniatowskich. Poniżej obie prace. Chciałbym ponadto stwierdzić, że bezkrytyczne przypisywanie licytowanej pracy francuskiemu miniaturzyście jest nadużyciem. Moim zdaniem miniatura zgłoszona do sprzedaży jest dużo słabsza od oryginału , powstała później i nie wyszła spod ręki Augustina Dubourga.
Konstancja Poniatowska (1759-1830 ), córka Kazimierza Poniatowskiego (1721-1800) , brata króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, od 1775 żona Ludwika Tyszkiewicza (1750-1808 )
Maria Teresa Poniatowska (1760-1834 ) , córka Andrzeja Poniatowskiego ( 1734-1773) również brata króla Stanisława Augusta Poniatowskiego , żona Wincentego Tyszkiewicza ( 1757-1816). , siostra księcia Józefa Poniatowskiego.
.
.
27.10.2022
Dzisiaj Desa Unicum , zapewne po moich uwagach, prostuje swój opis dotyczący Konstancji Tyszkiewiczowej. W zmienionym internetowym katalogu pojawia się informacja „wg Augustina Dubourg” . W dniu kiedy pisałem opracowanie wątpliwości nie było. Na potwierdzenie opis zamieszczony w katalogu drukowanym, którego z poziomu palca na klawiaturze zmienić się nie da.
W temacie błędnego opisu postaci na razie się nie wypowiada.
Posted in miniatury Świat, Varia on 16 sierpnia, 2022| Leave a Comment »
Tansey Miniatures Foundation zaprasza na III międzynarodową konferencję poświęconą portretom w miniaturze. Spotkanie odbędzie się na Zamku Celle ,w dniach 9-11 września 2022 r.
https://tansey-miniatures.com/en/activities/6993
.
.
Posted in miniatury Polska, Varia on 8 lutego, 2022| Leave a Comment »
Początek roku nie obfituje w ciekawą ofertę sprzedażową. Najważniejsi gracze aukcyjnego rynku przygotowują się do wiosennych licytacji. Znalazłem jednak miłą ciekawostkę na rynku kanadyjskim. Stanowi ją talerzyk i filiżanka z portretem naszego Jana III Sobieskiego. Komplet nawiązuje w formie do XIX stylizacji a umieszczona na podstawie punca manufaktury w Sevres jest fałszywa. W ocenie specjalisty od porcelany to najpóźniej początek XX wieku. Trzeba zaznaczyć, że dom aukcyjny nie wprowadza potencjalnie zainteresowanych w błąd bowiem zawarty opis informuje , iż to „zabytkowa filiżanka i spodek z porcelany saskiej z bogatym złoceniem” . Cena wywoławcza relatywnie niska.
Ciekaw jestem zakończenia tej aukcji , na listę obserwujących zapisało się już 15 osób.
.
„Antique Saxoni porcelain cup & saucer with rich gilding showing the portrait of Jan III Sobieski, King of Poland and Duke of Lithuania. Signed by Geyer ?. Titles and marked on the base „.
Posted in miniatury Polska, Varia on 14 stycznia, 2022| Leave a Comment »
Minął kolejny rok naszych spotkań z portretami w miniaturze. Zakładając blog nie przewidywałem, że projekt ten podtrzymywany będzie przez tak długi czas. Ponieważ świat małych portretów ciągle mnie fascynuje to nadal dzielił się będę wiadomościami z tej kolekcjonerskiej podróży. A jak wyglądało w ubiegłym roku zainteresowanie czytelników moją pracą. Statystyki wskazują , że blog odwiedziło 5 027 osób i wyświetlono 11 731 razy zamieszczone wpisy. To miłe i motywujące.
W dzisiejszym poście przedstawię miniatury polskie, które pojawiły się na antykwarycznych rynkach a nie znalazły miejsca w publikowanych opracowaniach.
.
grudzień 2021
.
August II Mocny (1670-1733) , 7.6 x 6,4 cm
.
grudzień 2021
.
.
W katalogu aukcyjnym opisany jako miniaturowy portret młodej szlachcianki z perłami w pudrowanych włosach. Wokół szyi czarna koronkowa falbanka z diamentowym zapięciem. Akwarela i gwasz na kości słoniowej. Około 1765/1770 , wymiary – 4,8 x 3,8 cm . Pochodzenie – kolekcja hrabiego Lonsdale, Lowther Castle, Cumberland.
Moim zdaniem portret może przedstawiać Izabelę Lubomirską z Czartoryskich ( 1736-1816) . Dla porównania portret Izabeli ręki Per Kraffta z około 1767 roku.
.
.
październik 2021
.
Portrait de la princesse Izabela CZARTORYSKA (1746-1835).
Miniature sur ivoire de forme rectangulaire représentant une jeune femme en pied. Elle est vêtue d’une robe en coton et soie bleu et blanc, une main nonchalamment posée sur une guirlande de fleurs entourant une urne en pierre, elle porte une coiffure dite «à la sultane», typique de la fin du XVIIIe siècle.
Le revers de la miniature porte un envoi d’une première main, un nom identifié «Czartoryska» ainsi qu’une phrase en polonais.
Cadre à frise de perles et fronton formant nœud en bronze doré ,
Miniatura niesygnowana na kości słoniowej o wymiarach 17.2 x 11.3 cm,6000e
.
wrzesień 2021
.
.
Portret Jana Matejki
W polskim katalogu jako nieznany mężczyzna. Autor Stanisław Mieczysław Dębicki (1866-1924) – malarz i ilustrator książek. Olej, tektura; 12,2 x 8 cm; sygn. p. d.: St. Dębicki;
.
czerwiec 2021 – Thierry de Maigret
.
.
Le Prince Lubomirski en génie de la Renommée, 1797. Miniature ovale peinte sur ivoire, monogrammée et datée à gauche «S.R. / 1797», représentant le prince polonais Henryk Ludwik LUBOMIRSKI (1777-1850) en génie de la Renommée, d’après la toile de 1789 de Vigée-Lebrun de 1789, conservée à la Gemäldegalerie de Berlin. Dans son cadre rectangulaire en bois avec passe-partout doré. H : 10 – L : 8 cm Cadre : H : 18 – L : 16,5 cm Historique : Peintre en miniature mal connu, Simon Ranfer est tout de même répertorié dans l’ouvrage de N. Lemoine-Bouchard «Les peintres en miniature» de 2008, p. 433, comme étant actif sous le Directoire (deux autres miniatures de lui sont connues datant de 1796 et 1797). Il semble avoir copié majoritairement des œuvres de grands peintres, comme Greuze, Falconet ou encore ici Vigée-Lebrun.
Attribué à Simon Pierre Bernard RANFER (Dijon, 1766 – après 1797), d’après Élisabeth VIGÉE-LEBRUN (1755-1842)
Le Prince Lubomirski en génie de la Renommée, 1797.
Miniature ovale peinte sur ivoire, monogrammée et datée à gauche « S.R. / 1797 », représentant le prince polonais Henryk Ludwik LUBOMIRSKI (1777-1850) en génie de la Renommée, d’après la toile de 1789 de Vigée-Lebrun de 1789, conservée à la Gemäldegalerie de Berlin.
Dans son cadre rectangulaire en bois avec passe-partout doré.
H : 10 – L : 8 cm
Cadre : H : 18 – L : 16,5 cm
Historique :
Peintre en miniature mal connu, Simon Ranfer est tout de même répertorié dans l’ouvrage de N. Lemoine-Bouchard « Les peintres en miniature » de 2008, p. 433, comme étant actif sous le Directoire (deux autres miniatures de lui sont connues datant de 1796 et 1797). Il semble avoir copié majoritairement des œuvres de grands peintres, comme Greuze, Falconet ou encore ici Vigée-Lebrun. 6440e
Posted in miniatury Polska, Varia on 4 kwietnia, 2021| Leave a Comment »
Zapowiadałem a dzisiaj mogę napisać już oficjalnie. Pani Marzena Maraszek zebrała informacje i przedstawiła sylwetki polskich artystów, którzy współcześnie zajmowali się, czy też aktualnie zajmują się malowaniem miniatur. To jedyne opracowanie tego tematu, efekt wielomiesięcznej żmudnej pracy autorki .
Zapraszam do lektury.
Miniaturzyści polscy XX i XXI wieku
„Miniatura portretowa autorstwa polskich miniaturzystów jest moją wielką pasją. Na rynku antykwarycznym w Polsce, od czasu do czasu pojawiają się miniatury polskich malarzy. Często biografia artysty jest bardzo skąpa, lub takowej brakuje. Zaczęłam szukać wydań o tej tematyce w księgarniach i bibliotekach. W porównaniu do wydań książkowych opisujących dzieła mistrzów malarstwa polskiego, temat miniaturzystów polskich jest potraktowany po macoszemu. Są wydania traktujące o konkretnych zbiorach muzealnych oraz wydania przedstawiające znanych miniaturzystów europejskich, wśród których polskich malarzy miniaturzystów wymienia się zaledwie kilku, najbardziej znanych. „Cudze chwalicie, swego nie znacie” – kierując się tym mottem, postanowiłam zrobić opracowanie o polskich malarzach miniaturzystach XX i XXI wieku, jako pracę o charakterze niekomercyjnym, dostępną dla wszystkich zainteresowanych tematem. W trakcie moich poszukiwań odnalazłam nazwiska wielu malarzy miniaturzystów, o których istnieniu nie wiedziałam. Byłam zdziwiona, że o wielu artystach i ich pracach nie było wzmianek w jakichkolwiek publikacjach związanych z miniaturą. Miniatura jako forma sztuki powoli odchodzi w przeszłość. Niewielu młodych malarzy jest gotowych podjąć się tego wyzwania. Jednak w Polsce w dalszym ciągu są artyści uprawiający klasyczną miniaturę. Ich prace będące wynikiem wieloletniego doświadczenia zasługują na najwyższe uznanie”.
Z przyjemnością oddaję w Państwa ręce moje opracowanie.
Marzena Maraszek, marzec 2021
Posted in miniatury Polska, Varia on 4 marca, 2021| Leave a Comment »
Z przykrością zawiadamiam o śmierci Pani Lidii Zdzieszyńskiej – malarki , miniaturzystki, graficzki. Artystka obdarzona wybitnymi zdolnościami, precyzja i kolorystyka jej miniaturowych portretów osiągnęła poziom mistrzowski. Poruszyła mnie ta śmierć, jeszcze nie tak dawno prowadziliśmy rozmowy o portretach moich bliskich, które miała wykonać.
.
.
.
.
„Lidia Zdzieszyńska, urodziła się 26 marca 1953 roku w Kaliszu. Studiowała na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1977 obroniła dyplom w pracowni prof.Stefana Gierowskiego. Po ukończeniu Akademii, pracowała w Wytwórni Papierów Wartościowych w Warszawie na stanowisku rytownika. Przez długie lata prowadziła „Warsztaty plastyczne” dla dorosłych, młodzieży i dzieci w Centrum Promocji Kultury. W latach 2001- 2003 prowadziła klub „U Artystów” w Okręgu Warszawskiego ZPAP. Od września 2006 pełniła funkcję prezesa Stowarzyszenia Polskich Malarzy Miniaturzystów. Jej twórczość obejmowała dużą różnorodność technik i tematów , ulubionym jednak był portret zarówno w technice olejnej, pasteli jak w miniaturze. Brała udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych, w kraju i za granicą. Artystka zmarła po długiej i ciężkiej chorobie 3 marca 2021 roku , w Szpitalu Grochowskim w Warszawie” .
.
Jeden z ostatnich a może ostatni portret jej ręki.
.
.
Posted in miniatury Polska, Varia on 16 czerwca, 2020| Leave a Comment »
.
Na stronie internetowej Artsherlock ukazał się interesujący artykuł poświecony Katarzynie Thomatis, uczestniczki życia dworskiego czasów Stanisława Augusta Poniatowskiego.
„Caterina Cecilia Tomatis (Thomatis) z domu Filipazzi (vel Gattai) (1747-ok. 1792), włoska tancerka i wieloletnia metresa króla Stanisława Augusta – była jedną z barwniejszych postaci czasów stanisławowskich. Swoją pozycję towarzyską – jak relacjonują współcześni – zdobyła dzięki niepośledniej urodzie. Jej wdziękom nie oparł się nie tylko sam król, ale również Franciszek Ksawery Branicki czy August Fryderyk Moszyński. Można jednak przypuszczać, że grono jej adoratorów było zdecydowanie większe.
Urodziła się w Mediolanie. W latach 1760-64 występowała na scenach Wenecji, Pragi, Florencji i Genui. W 1765 r. znalazła się w gronie śpiewaków i tancerzy zaangażowanych przez Carla Alessandra Tomatisa (1739-1797), który z polecenia Stanisława Augusta organizował właśnie publiczny teatr królewski. Od 1765 r. już jako pierwsza tancerka zespołu teatralnego i kochanka Tomatisa występowała w Warszawie w spektaklach opery włoskiej oraz francuskich i polskich sztukach komediowych. Szybko zdobyła zainteresowanie i popularność…
Pierwszym ze znanych wizerunków jest datowana na ok. 1770 r. miniatura ze zbiorów Zamku Królewskiego w Warszawie, przedstawiająca młodą, chociaż nie zniewalającą postać o dziewczęcej jeszcze urodzie”.
.
Link do artykułu :
Posted in miniatury Polska, Varia on 29 marca, 2020| Leave a Comment »
.
Ta pozornie banalna miniatura portretowa kryje w sobie tajemnicę, którą tylko wprawne oko jest w stanie rozszyfrować. Jest nią nie tyle tożsamość modela, co wyjątkowa technika, w jakiej został ukazany.
W złoconej ramie ozdobionej gałązkami liści laurowych znajduje się portret Juliusza Kossaka (1824-1899), wybitnego polskiego malarza i rysownika, znanego przede wszystkim z przedstawień scen bitewnych i wizerunków jeźdźców. Uważany jest za ojca polskiej batalistyki, czyli obrazów o tematyce wojennej. Tutaj sportretowany w młodym wieku, stojący na tle zielonej kotary. Prawą rękę nonszalancko włożył w kieszeni, natomiast lewą, trzymającą papieros, opiera na czerwonej tece. Jest ubrany w elegancki surdut i kamizelkę, ma zaczesane do tyłu włosy i modny zarost. Przyjęta przez niego poza oraz wygląd wskazują na artystę pewnego swojej wartości. Nie bez powodu – Kossak miał już za sobą pierwsze sukcesy.
.
.
Juliusz Kossak, Autoportret, 1858-1860, Muzeum Narodowe w Warszawie, źródło: cyfrowe MNW
.
Wizerunek ten pozornie nie wyróżnia się niczym szczególnym spośród innych miniatur portretowych wykonanych w połowie XIX w. Dopiero uważne przyjrzenie się mu podsuwa pewne wątpliwości. Zadziwia przede wszystkim doskonałość w oddaniu rysów twarzy modela. Zastanawia też, czemu mężczyzna nie patrzy wprost na widza, jak jest w większości tego typu przedstawień malarskich, lecz jego spojrzenie jest skierowane w bok i wychodzi poza kadr. Tajemnica tkwi w tym, że mamy do czynienia z fotografią, która następnie została pokryta warstwą malarską. Fotografia ta powstała pod koniec lat pięćdziesiątych XIX w. Poziom rozwoju techniki w tamtych czasach nie pozwalał na uzyskanie kolorów, choć podejmowano takie próby. Fotografowie, chcąc odpowiedzieć na oczekiwania klientów i krytyków, podkolorowywali niektóre odbitki farbami wodnymi – akwarelą lub gwaszem. To, co dziś z łatwością możemy uzyskać kilkoma ruchami myszki i kliknięciami w Photoshopie, w tamtej epoce było domeną wyspecjalizowanych pracowników zakładów fotograficznych, zwanych retuszerami. Niekiedy, jak w tym przypadku, fotografię całkowicie pomalowano, tak że do złudzenia przypominała miniaturę malarską lub obraz. Tutaj pokolorowania zdjęcia podjął się nie retuszer, lecz sam model – malarz Juliusz Kossak. Sportretowanie go z teką, która prawdopodobnie zawierała rysunki, nawiązuje do jego nominacji na dyrektora artystycznego „Tygodnika Ilustrowanego”, pierwszej ilustrowanej gazety polskiej. Ten niewątpliwy sukces w karierze, gwarantowały mu nie tylko stałe dochody, ale także udział w kształtowaniu światopoglądu tysięcy Polaków.
Małgorzata Grąbczewska
…………………………………………………………………………………………………………..
Miniatury portretowe 