Rosyjscy dygnitarze i ich rodziny w miniaturach Stanisława Marszałkiewicza.(2)

W drugiej części tytułowego tematu zapoznamy się z portretami Stanisława Marszałkiewicza, jakie zostały wykonane na zlecenie generała Andrieja Storożenki – naczelnego żandarma rosyjskich władz w Warszawie.

 

Po klęsce powstania listopadowego, w marcu 1833 roku podjęte zostały działania zmierzające do wywołania kolejnego, zbrojnego powstania przeciwko Rosji.  Inspiratorem działań był pułkownik Józef Zaliwski. Z powodu zupełnego braku przygotowania próba wzniecenia walki szybko upadła. Po zdławieniu partyzantki Zaliwskiego namiestnik Królestwa Polskiego i głównodowodzący Armią Czynną feldmarszałek Iwan Paskiewicz, na mocy ustawy Wojskowego Kodeksu Karnego polecił warszawskiemu gubernatorowi wojennemu – gen. Janowi hr. de Witt zorganizowanie w Warszawie Specjalnej Komisji Śledczej do spraw politycznych.

.

Józef Sonntag (1784-1834) – portret Jana Witta (Iwana Osipowicza de Witt (1781-1840), Muzeum Narodowe w Warszawie

Szczegółową instrukcje dotyczącą utworzenia Komisji, 1 IV 1833r. de Witt przekazał do wykonania pułkownikowi korpusu żandarmów Andriejowi Storożence. Początkowo miała mieć ona charakter tymczasowy – jedynie dla zbadania sprawy partyzantki Zaliwskiego. Otrzymała nazwę Komisji Śledczej dla Przestępców Politycznych. Wobec skuteczności jej działania, a także nieustającej działalności spiskowej, Komisja została przekształcona w stały organ sądowy i stała się główną instytucją do ścigania przestępstw politycznych, nie tylko na terenie Królestwa Polskiego, ale także ich powiązań poza granicami  kraju. Oficjalna nazwa nadana w styczniu 1834r. brzmiała: Komisja Śledcza przy naczelnym Dowódcy Armii Czynnej i Naczelniku Królestwa Polskiego. Prezesem Komisji został mianowany Andriej Storożenko, a na siedzibę przeznaczono X Pawilon Cytadeli Warszawskiej.

 

.

Андрей Яковлевич Стороженко (1791 – 1858) –  Andrei Yakovlevich Storozhenko

Za poczynione dla władzy carskiej zasługi  Andriej Storożenko otrzymuje  majątek w Królestwie Polskim oraz liczne odznaczenia.W związku z pogarszającym się zdrowiem w 1841 r. składa rezygnacje z przewodniczenia Komisji Śledczej. W 1842 przechodzi do służby cywilnej będąc powołany na senatora warszawskiego Senatu.W 1850 roku przeszedł na emeryturę i spędził ostatnie lata swojego życia na Ukrainie.

Z  życiorysu Storożenki należy odnotować istotne dla tego opracowania informacje, iż był dwukrotnie żonaty: w roku 1817 z Anną Michajłowną Daragan, ros. Анна Михайловна Дараган (1796-1821), z którą miał córkę Elżbietę, ros. Елизавета Андреевна Стороженко oraz w roku 1830 z  Julią Ivanowną Bobrovska, ros. Юлия Ивановна Стороженко (Бобровская-Миркалова) (1810 – …) Z tego związku  urodziła się w 1842 córka Daria.

Prezentowane poniżej miniatury pojawiły się na aukcyjnym rynku w grudniu ubiegłego roku. Byłem zainteresowany zakupem, ostatecznie nabyłem jedną z tych prac. Teraz zastanawiam się czy powinno dojść do rozdzielenia rodzinnych portretów, które  wspólnie przetrwały zawieruchy historii prawie dwóch stuleci. Moim zdaniem, tak nie powinno się zdarzyć. By nie zatracać historycznego kontekstu portrety takie powinny być oferowane zawsze w komplecie.

Chciałbym w tym miejscu złożyć aktualnemu właścicielowi lub właścicielom, pozostałych dwóch portretów, ofertę ich okupienia. Jestem również gotowy odsprzedać swoją miniaturę  by miniatury mogłyby  dalej pozostawać razem.

W aukcyjnym opisie miniatur brakowało identyfikacji postaci. Mnie udało się je rozpoznać, przy cennej pomocy Pana Dimitrija Gorchkoff, któremu bardzo dziękuje.

…………………………………………………………………………………….

Auktionshaus City Nord – Hamburg, 07.12.2017 , lot.1323

http://www.lauritz.com/en/auction/stanislaw-marszalkiewicz-attributed-a-portrait-of-a-russi/i4671971/?auctionId=4667160#

.

Stanislaw Marszalkiewicz – Андрей Яковлевич Стороженко (1791 – 1858)

Miniature, gouache/watercolour on cardboard. In dark blue dress uniform with collar interwoven with silver and silver epaulets. Decorated with a range of Russian/Prussian stars, orders and medals. Framed behind old original glass in brass frame. Dimensions: 10.5 x 8.5 cm, Frame dimensions: 12.5 x 10.5 cm. 3220

http://impereur.blogspot.com/2017/03/1791-1857.html

…………………………………………………………………………………………….

Auktionshaus City Nord Hamburg – 07.12.2017,  lot.1325

http://www.lauritz.com/en/auction/stanislaw-marszalkiewicz-a-portrait-of-a-young-lady-c-182/i4671976/?auctionId=4667157#

.

 

.

Stanislaw Marszalkiewicz – Елизавета Андреевна Стороженко (1818—1897), c.1840

Miniature. Gouache/ watercolour on cardboard. Signed at bottom left. Framed behind old original glass in brass frame. Dimensions: 10.5 x 8.5 cm, frame dimensions: 12.5 x 10.5 cm. The bottom left corner of the glass is damaged, underneath that fault in the paintwork. 2350

 

Auktionshaus City Nord Hamburg – 07.12.2017,  lot.1324

http://www.lauritz.com/en/auction/stanislaw-marszalkiewicz-a-portrait-of-a-lady-c-1820-a-m/i4671974/?auctionId=4667165#

 

.

.

.

Stanislaw Marszalkiewicz – Юлия Ивановна Стороженко (Бобровская-Миркалова), c.1840

Miniature. Gouache/watercolour on cardboard. Signed at bottom right. Frame behind old original glass in brass frame.Dimensions: 10.5 x 8.5 cm, frame dimensions: 12.5 x 10.5 cm. 1980

 

 

 

 

Reklamy

Miniatury portretowe rodziny Jagiellonów.

 

Rodzina Jagiellonów tuż przed wygaśnięciem Dynastii – miniatury portretowe z warsztatu Lucasa Cranacha Młodszego.

Zapewne na zamówienie Zygmunta Augusta powstał komplet dziesięciu portretów: króla, jego rodziców, żon oraz sióstr. Zestaw miniatur ukazuje członków potężnej niegdyś dynastii w chwili, gdy jej panowanie w Polsce właśnie zbliża się do końca.

W kolekcji Muzeum XX. Czartoryskich w Krakowie znajduje się niezwykły zestaw miniatur: portrety rodziny Jagiellonów, namalowane farbami olejnymi na miedzianych blaszkach, o wymiarach 19,5 na 17,5 cm każda. Dziesięć portretów to kolejno przedstawienia Zygmunta I Starego (1467–1548), Bony Sforzy (1494–1557, Zygmunta II Augusta (1520–1572), jego pierwszej żony Elżbiety Habsburżanki (1526–1545), jego drugiej żony Barbary Radziwiłłówny (1523–1551), jego trzeciej żony Katarzyny Habsburżanki (1533–1572) oraz jego sióstr: Izabeli Jagiellonki (1519–1559), Zofii Jagiellonki (1522–1575), Katarzyny Jagiellonki (1526–1583) i Anny Jagiellonki (1523–1596). Każda z miniatur opatrzona jest sygnaturą warsztatu Cranachów w postaci skrzydlatego węża – taki bowiem herb otrzymał od księcia elektora Fryderyka III Mądrego Wettyna malarz Lucas Cranach Starszy (ok. 1472–1553). Ojcowski warsztat w Wittenberdze prowadził później jego syn Lucas Cranach Młodszy (1515–1586) i to w jego pracowni powstały portrety rodziny Jagiellonów.

Miniatury zostały wykonane z pewnością po roku 1553, gdy Katarzyna Habsburżanka została trzecią żoną Zygmunta Augusta.Prawdopodobnie posłużyły one za wzór do medali, które w 1561 r. wykonał niderlandzki artysta Steven van Herwijck. Oczywiście część tych portretów to wizerunki pośmiertne; najprawdopodobniej zresztą cały komplet malowany był na podstawie wcześniejszych, pojedynczych portretów poszczególnych osób. Wzorem dla portretów Zygmunta I, Bony i Izabeli Jagiellonki mogły być niezachowane do dziś całopostaciowe portrety, których prawdopodobne kopie z wieku XVII znajdują się obecnie w Zamku Królewskim w Warszawie.

Miniatury portretowe rodziny Jagiellonów wykonane w warsztacie Cranacha mogą wydawać nam się dość schematyczne; ujęcia postaci są nieco sztuczne i uproszczone. Jest to jednak niezwykły zabytek: Jagiellonowie zostali sportretowani w komplecie dwóch pokoleń, rodziców i dzieci; łącznie z osobami już nieżyjącymi. Widać zresztą, że zestaw ten jest dobrany z punktu widzenia Zygmunta Augusta: jest tam jego matka (ale brak pierwszej żony Zygmunta I Starego, Barbary Zapolyi, oraz ich córek Anny i Jadwigi), są jego wszystkie żony (ale nie ma małżonków jego sióstr). Niestety, Zygmunt August nigdy nie doczekał się potomstwa z żadną ze swych małżonek i był ostatnim królem Polski z potężnej dynastii Jagiellonów. Gdy miniatury te były malowane, nikt nie wiedział jeszcze, że przyszłością kraju są dwie niepozorne królewny, sportretowane w dwóch ostatnich przedstawieniach: Anna Jagiellonka będzie bowiem żoną Stefana Batorego, po którym na polskim tronie zasiądzie Zygmunt III Waza, syn Katarzyny Jagiellonki.

Magdalena Łanuszka

http://posztukiwania.pl/

 

 

Miniatury Marii Chybińskiej na aukcji w Iowa.

 

Na początku grudnia 2017 r. na aukcji DA Jackson’s Auction w amerykańskim mieście Cedar Falls w stanie Iowa znalazły się dwie miniaturowe prace wykonane przez Marię Chybińską. Portrety zostały namalowane we Lwowie i przedstawiają Dionizego (1815-1885) i Klementynę Wiśniowską, członków kresowej familii . W internecie znaleźć można  ciekawą stronę internetową poświęconą rodzinie. Dowiadujemy się z niej m.in., że powstała rodzinna kolekcja miniaturowych portretów:

http://aulich.pl/index.php/nasi-przodkowie/albert-1850-1912

http://aulich.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=68%3Astanisaw-adolf-aulich-1883-1964&Itemid=38

.

DA Jackson’s Auction, 06.12.2017, lot 1006

A PAIR OF POLISH PORTRAIT MINIATURES, 19TH CENTURY. Depicting a young man and a young woman wearing a medal, both signed „M. Chybinska”, the verso of the male portrait inscribed in Polish with the last name „Wisniowski”, and the verso of the young woman’s portrait with lengthy Polish inscriptions. Height of each portrait (excluding frame) 2.75 inches (7 cm). 450$+koszty

.

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Dionizy (1815-1885) i Klementyna Wiśniowska w 1880

 

https://www.ancestry.com/1940-census/usa/Iowa/Albert-Aulich_4chcxz

 

 

Wesołych Świąt !!!

Rosyjscy dygnitarze i ich rodziny w miniaturach Stanisława Marszałkiewicza.(1)

Twórczość  Stanisława Marszałkiewicza (1789 – 1872) przypadała na czasy kiedy niepodległej Polski nie można było znaleźć na mapie Europy. Po rozbiorach Warszawa, w której urodził się, tworzył i zmarł  miniaturzysta, znalazła się w zaborze rosyjskim.

Po wybuchu powstania listopadowego 1830 roku, car Mikołaj I Pawłowicz (Николай I Павлович) do jego stłumienia skierował feldmarszałka Iwana Paskiewicza (Паскевич Иван Федорович). W nagrodę za udaną kampanię pacyfikacyjną oraz lojalność otrzymał szereg odznaczeń państwowych, mianowany został księciem warszawskim i Namiestnikiem Królestwa Polskiego. Paskiewicz otrzymał także dawną  królewszczyznę Homel w guberni mohylewskiej, gdzie wybudował rozległy pałac. Za zgodą cara umieścił na jego terenie sprowadzony z Warszawy pomnik Józefa Poniatowskiego ( kopia tego pomnika stoi obecnie na dziedzińcu pałacu Prezydenckiego).

.

Pałac Homel  na obrazie z epoki – Marcina Zalewskiego.

.

Stanisław Marszałkiewicz wykonał za swojego życia około 1000 miniaturowych portretów. Mistrzowski poziom prac objawiający się wyrazistymi rysunkami, nasyconymi czystymi kolorami oraz umiejętnością  oddania indywidualizmu portretowanych postaci znalazł uznanie ówczesnej krytyki. W Gazecie Warszawskiej nr 181 z dnia 11 lipca 1841r. znalazła się następująca wypowiedź „… jego miniatury są tak modelowane, tyle w nich znać natury, tak są miękko, przyjemnie robione,  z taką znajomością rzeczy światła i cienie są dawane, że rzadki nawet portret, któryby im pod względem sztuki dorównywał zważając na pracę, która tak dobra miniatura kosztuje, dziwimy się, że nasz artysta może ciągle tak wiele, a zawsze dobrych dostarczyć….Widzieliśmy miniatury malarzy francuskich, pan Marszałkiewicz z każdym z nich na równi stoi i w swoim rodzaju jest mistrzem…”.  Ciesząc się taką opinią nie można się dziwić, że zamówienia na miniatury spływały licznie a w gronie zamawiających znajdowali się również rosyjscy dygnitarze. Jednej z nich, portretowi  generała Fryderyka Karola Nesselrode poświęciłem  uwagę w 2008 roku.

 

Dzisiaj zaprezentuje portrety generała Iwana Paszkiewicza i członków jego rodziny. Znajdują się one w dawnej rodzinnej rezydencji w Homlu – dzisiejszym białoruskim muzeum. Liczna kolekcja miniatur  została rozkradziona przez Niemców w czasie ostatniej wojny. Szczęśliwie uratowanych zostało tylko 12 portretów a wśród nich cztery namalowane przez Stanisława Marszałkiewicza.

Po więcej ciekawych informacji o miniaturowych  portretach rodziny Paskiewiczów zapraszam na muzealną stronę : http://www.palacegomel.by/index.php?newsid=461

 Маршалкевич Станислав

.

.

Портрет И.Ф. Паскевича-Эриванского( 1782-1856). После 1834

http://www.palacegomel.by/index.php?newsid=252

 

.

syn – Паскевич Федор Иванович (1823-1903)

http://www.palacegomel.by/index.php?newsid=253

.

.

córka – Графиня Анна Фёдоровна Паскевич (1822—1901). После 1840.

.

.

córka – Александра Фёдоровна Паскевич (1821—1845). После 184o.

.

W muzeum znajduje się również miniatura matki Iwana Paskiewicza.

 

.

Анна Осиповна, ур. Коробовская (1766—1829)

http://www.palacegomel.by/index.php?newsid=92

 

Habsburgowie z Żywca w portretach Kazimiery Dąbrowskiej.

 

Na stronie internetowej Muzeum Miejskiego w Żywcu znalazłem notatkę z sierpnia 2014r. o wizycie księżnej Renaty Habsburg-Lorena de Zulueta, córki przedwojennych właścicieli dóbr żywieckich – Alicji i Karola Olbrachta Habsburg. W krótkim opisie pobytu  znalazła się informacja następującej treści „Na pamiątkę pobytu w Żywcu księżna Renata przekazała do zbiorów kolekcje unikalnych rodzinnych miniaturek malowanych przez Kazimierę Dąbrowską. Miniatury przedstawiają portret najbliższej rodziny księżnej, rodzeństwa: Marii Krystyny, Kazimierza, Karola i Olbrusia oraz rodziców – Alicji i Karola Olbrachta”.  prezentuje

 

 

 

 

 

……………………………………………………………………………………………………………………

Warto zapoznać się  z losami żywieckich Habsburgów, przedstawicieli jednego z największych rodów w historii Europy. Renata Habsburg mieszka na co dzień w Hiszpanii. Jej młodsza siostra arcyksiężna Maria Krystyna Habsburg  po wielu latach przymusowej emigracji (cała rodzina po wojnie została wyrzucona z Polski przez władze PRL) powróciła we wrześniu 2001 roku na stałe do Polski – jak sama mówiła do swojego ukochanego Żywca. Zamieszkała w części rodzinnego pałacu. Tutaj też 2 października 2012 roku, w wieku 89 lat, zmarła.

 

Więcej, ciekawych informacji o rodzinie znajdziecie na wskazanych niżej stronach internetowych :

http://www.muzeum-zywiec.pl/zmarla-arcyksiezna-maria-krystyna-habsburg,1,70,akt.html

.

W tym miejscu składam ogromne podziękowania Muzeum Miejskiemu w Żywcu oraz rodzinie Habsburgów za wyrażenie zgody na publikacje zdjęć miniatur.

 

Kunszt malarski Kazimiery Dąbrowskiej  musiał być wysoko ceniony przez rodzinę książęcą, skoro otrzymała tak wiele zleceń na miniaturowe portrety.

 

.

Alicja Habsburg primo voto Badeni z domu Ankarcrona (1889 – 1985).

http://archive.is/ovzFr

 

.

.

Karol Olbracht Habsburg (1888 – 1951), miniatura z 1936 roku

.

.

Karol Stefan, urodzony w roku 1921 w Balicach,

.

.

Maria Krystyna (1923-2012)

 

http://www.kuriergalicyjski.com/historia/postacie/98-h/1299-polska-ksiniczka

.

.

Olbracht Maksymilian – Olbruś,  (1926 – 1928), miniatura z 1928 roku.

.

.

Olbracht Maksymilian, miniatura z 1929 roku.

.

.

Olbracht Maksymilian, miniatura z 1936 roku

.

.

Kazimierz Badeni (1912-2010) – syn z pierwszego małżeństwa  Alicji Ankarcrona z hr.Ludwikiem Badeni, wstąpił do zakonu dominikanów i znany był jako ojciec Joachim Badeni.

.

Dotychczas spotkałem się z dwiema pracami Kazimiery Dąbrowskiej poświęconymi członkom rodziny Habsburgów. Obie na zdjęciach z archiwum Narodowego Archiwum Cyfrowego.

.

Wirtualne Muzeum Miniatur Polskich – Walenty Śliwicki (ok.1765 – 1857)

Wincenty Śliwicki – malarz, rysownik przełomu XVIII i XIX wieku. Wiedza o artyście jest więcej niż skąpa i pochodzi głównie z ustaleń Leo Schidlofa  zawartych w opracowaniu „The miniature in Europe”. Urodził się około 1765 roku, zmarł w 1857 w Warszawie. Był uczniem M.Bacciarellego i J.P Norblina. W latach 1780-1792 pracował na dworze biskupa I. Krasickiego. Od 1830 r. działał  w Wilnie. W.Śliwicki zajmował się również malowaniem miniatur i wycinaniem sylwetek. Do historii przeszedł jednak jako prekursor polskiej litografii (obok jej twórcy- Jana Siestrzyńskiego). Stworzył bowiem serię portretów, które jako  „Portrety wsławionych Polaków rysowane na kamieniu przez Walent. Sliwickiego, z opisem ich życia przez Alex. Chodkiewicza. Warszawa 1820″ zostały wydane w amatorskiej pracowni litograficznej  Aleksandra hr.Chodkiewicza.

Miniatury portretowe Wincentego Śliwickiego są w zasadzie nieznane. Nie występują w zbiorach  Muzeów Narodowych, nie były prezentowane na wystawach 1912 roku. Schidlof wymienia pracę przedstawiającą księcia Czartoryskiego w niebiesko szarym uniformie. Jeden niesygnowany portret hr.Woyno posiada wrocławskie Ossolineum (poz 95 katalogu). Mnie udało się na rynku aukcyjnym  znaleźć dwie prace.

.

DA „Christies”, 27 listopada 2007, Important Portrait Miniatures and Gold Boxes.

 lot. 187

VALENTY SLIVICKI (POLISH, C. 1765-1857)
Count Aleksandr Matveevich Dmitriev-Mamonov (1758-1803), in military uniform of green coat with red facings, white cummerbund, wearing the red sash and breast-star of the Imperial Russian Order of St. Alexander Nevskii, and the Order of St. John of Jerusalem, powdered hair, holding his hat in his left hand; stormy sky background, signed and dated ‚Slivicki 1801.’ (lower right), oval, 4 7/16 in. (112 mm.) high, ormolu frame, 2000-3000/11875

Ciekawostką pozostaje fakt, że identyfikacja portretowanego była wówczas całkowicie nieprawdziwa. Na miniaturze nie widnieje opisany rosyjski dostojnik lecz Karol August Christian von Mecklemburg-Schwerin (1782-1833). Mimo tej pomyłki a może dzięki niej, miniatura została sprzedana bardzo drogo.

http://impereur.blogspot.com/2012/08/karl-august-christian-von-mecklemburg.html

 

DA Kunstauktionshaus Schloss Ahlden – 03.09.2017

.

lot.976

Empire-Herrenbildnis
Hüftbildnis eines jungen Herrn nach links, Gesicht nach rechts gewandt. Bekleidet mit einer hellgrauen Jacke über weißem Hemd und schwarzem Halstuch. Gewolkter, blauer Hintergrund. R. u. sign. Walenty Sliwicki (Slivieki) und dat. 1799. Tempera auf Elfenbein. Schmaler Messingrahmen mit geschrägten Ecken. 5,5 cm x 4,5 cm. 950/1400

 

Własność prywatna – Moskwa

Count Aleksey Kirillovich Razumovsky (1748-1822)

 

Валентий Сливицкий (ок. 1765-1857).
Портрет графа А.К. Разумовского. Кость, акварель, гуашь. Конец 1790 – начало 1800-х.

 

 

 

………………………………………………………………………………………………………..

.

 .

.

.